New Plymouth

Hier zijn we weer. Gisteren zijn we om 8 uur al weer gaan rijden voor de langste reisdag van de vakantie. We hebben gekozen om de kustroute te volgen naar het noordwesten. We waren redelijk snel de stad uit. Zo rustig als het Zuiderleiland was, zo druk is het hier. De stad in stond helemaal vast. Maar goed die lieten wij dus achter ons. Wel valt het sowieso op dat het hier een stuk drukker is dan dat wij de afgelopen weken hebben gezien. Daar konden we gerust een kwartier rijden zonder iemand tegen te komen. Dat gaat hier niet lukken. We hebben een flink stuk gereden met even een kleine koffiestop. Onderweg weinig bezienswaardigheden. Na verloop van tijd draaide het weer ook om en begon af en toe flink te regenen. Op zich niet zo erg tijdens een reisdag maar fijn rijden is het niet. We hebben nog een keer een afslag genomen naar een Lake die stond aangegeven. Als we daar aankomen blijkt het een beschermd gebied te zijn. Na twee poorten door te zijn gereden, staat er direct een bord, pas op voor overstekende Kiwi’s. Niet die vruchtjes, maar die bijna uitgestorven vogel. Ik heb maar extra voorzichtig gereden want het zal mij niet gebeuren dat ik zo’n vogel uit mijn grille moet gaan trekken 😬. Helaas hebben we er geen kunnen spotten (het zijn nou eenmaal nachtdiertjes). Na een uur of zeven in de auto te hebben gezeten, kwamen we aan bij ons onderkomen. We hebben de spullen uitgeladen en zijn toch maar op pad gegaan, New Plymouth maar wat verkennen en gelukkig is het weer opgeklaard en krijgen we de zon weer te zien. Leuke plaats aan zee en uitvalsbasis voor Egmont Park, waar Mt Taranaki zich bevindt. Helaas deze vulkaan nog niet kunnen zien, doordat ie onder een wolkendek zit. We hebben nog lekker wat rond gelopen.

Vanochtend met een heerlijk zonnetje wakker geworden. Beloofd in ieder geval iets goed voor vandaag. Als we uit het raam kijken zien we de top van Mt. Taranaki. Als ik vijf minuten later kijk, helaas weer volledig in de wolken. Maar goed we zijn naar het park gereden, een kleine 65 km hier vandaan. Onderweg wel elke keer uitzicht op de berg maar laat zich nog steeds niet volledig zien. Als we even zijn gestopt voor een koffie to go, rijden we verder en laat de berg zich steeds wat meer zien. Elke keer niet voor lang. In het park hebben we een paar mooie tracks gelopen. Wel op het gemak maar het ging mij gelukkig goed af. De tracks liepen weer door dicht begroeide bossen. Na de regen was het af en toe lekker drassig. De eerste track was die naar een waterval. Je kon er tot aan onder aan toe komen. De andere track liep langs verschillende poelen en tientallen kleine watervalletjes. We zijn daarna weer terug richting de stad gereden en zijn in een ander park nog een kleine route gaan lopen. Hier zou je een prachtig zicht moeten hebben op Mt Taranaki. Maar helaas 😔😔. We hebben hem maar omgedoopt tot Mt Staranaki. Hierna maar verder gereden naar de kust om daar nog wat te lopen. Als we na het eten terug willen rijden naar ons onderkomen, zien we hem dan eindelijk helemaal uit de wolken 😁👌. Snel nog een paar verschillende binnendoor weggetjes genomen om wat foto’s te schieten. Geduld is dus een schone zaak, ook voor mij blijkbaar. Morgen vertrekken we naar het midden van het Noordereiland. We gaan naar Tongario. Je kunt daar een prachtige wandeling maken van ongeveer 19 km, maar dat zit er voor mij niet in. Er zijn wel genoeg andere kleine tracks die we kunnen lopen. We rijden weer niet de snelste route er naar toe maar gaan via de vergeten snelweg ( forgotten Highway ). Het schijnt één van de mooiste...... 😉. Wel hopen op goed weer want de verwachting is redelijk goed, maar je weet het hier maar nooit!