De vergeten snelweg

Vandaag, zoals gewoonlijk, maar weer vroeg uit de veren om door te reizen naar Tongariro. Om 8.15 uur in de auto gestapt. Zoals gezegd niet via de snelste route maar via de Forgotten Highway. Vergeten omdat bijna niemand deze route meer pakt. En we kunnen concluderen dat dat eeuwig zonde is om deze over te slaan. Wat een verborgen pareltje. De weg is zo’n 150 km lang en is net een achtbaan. Honderden bochten, omhoog, omlaag. Vier prachtige bergruggen met een nog prachtiger uitzicht. Langs steile afgronden, stromende riviertjes, dichte bossen, verlaten dorpjes en af en toe een boerderij. Loslopende koeien en schapen. We stoppen dan ook regelmatig om even te genieten. Daar gaat stiekem dan best nog veel tijd in zitten. Na zo’n 60 km verlaten we voor heel even Nieuw Zeeland en rijden we Whangamamona binnen. Een zelf uitgeroepen Republiek met maar een handvol inwoners. Er staat 1 hotel en is tevens de plaatselijke pub. We maken er gelijk maar onze koffiestop van en laten gelijk een stempel zetten in het paspoort. Kunnen we deze ook afstrepen 😉. We rijden weer door naar NZ en slaan na een tijdje af van de Highway. We gaan naar de Damper Falls toe. De hoogste waterval van het Noordereiland. Ook deze weg er naar toe is niet veel anders en duurt ook even voor we er zijn. Onderweg zien we nog hoe een plaatselijke boer op zijn quad met hulp van een paar honden een paar koeien opdrijft. Grappig om te zien. Het blijft hier elke keer weer verbazen dat we niemand tegenkomen naar een mooie plek, maar als je er bent toch weer een aantal mensen treft. Zo ook nu weer. Ik help hier nog een paar mensen met het wegduwen van de camper die is vast komen te zitten. Het heeft weinig zin, maar al snel komt er een boertje, ook op zijn quad, om hulp te bieden. Heb ik mijn goede daad ook weer gedaan voor vandaag. Om bij de waterval te komen moeten we nog een kleine track lopen. Dit keer niet alleen bos maar ook stuk weiland waar tot voor kort nog schapen hebben staan grazen. Het ligt bezaaid met poep. Voorzichtig lopen, want anders moet ik nieuwe schoenen gaan kopen 😉. Het laatste stuk lopen we door het dichte regenwoud. Ook nu weer is het het lopen waard. Als je wat wilt zien, moet je er vaak lopen of klimmen is onze ervaring. Daarna zijn we weer gaan rijden. Omdat het vandaag prachtig weer was, zijn we direct doorgereden naar de eindbestemming van vandaag. Morgen geven ze slecht weer af en dan kunnen we waarschijnlijk niet veel van de bergen en vulkanen zien. Half de middag komen we aan en treffen een prachtig zicht. We slapen vandaag en morgen op stand, een heus Chateau uit 1929. Niet te hopen dat deze net als de Highway ook vergeten is. We doen gelijk nog een kleine wandeling naar boven en genieten ook hier weer van het uitzicht. De omgeving is nu weer zo anders dan eerder vandaag. Echt heel verschillend elke keer. Morgen kijken we maar even hoe het weer daadwerkelijk is en wat we gaan doen.