Dag 18 Van Jasper naar Banff

Hallo allemaal,

Wat hebben wij een lange, drukke maar ongelooflijke mooie dag achter de rug. Een paar uur langer in een dag zou soms geen kwaad kunnen. Vanochtend al weer vroeg op pad. Eerst weer even langs de bakker voor een lunch en cappuccino. We rijden vandaag zo goed als helemaal de Icefield Parkway (Highway 93) af. En we moeten zeggen, wat een gave weg is dat om te rijden zeg! Zo mooi! Prachtig door de Rocky's heen, met zijn besneeuwde toppen. Dan weer prachtige bossen en meren. Zo spectaculair, en zeker bij zonsopkomst. De thermometer geeft -9 aan, dus voor de nodige uitstapjes zullen we wel kou moeten lijden. En dat gaan we zeker, want we gaan de Athabasca Gletsjer op. Deze ligt op de Columbia Icefield. Je ziet de gletsjer al vanaf een eind opdoemen. Thuis hadden we deze tickets al geboekt en dat scheelt weer wachten. We zijn er dan weliswaar al vroeg maar hoe minder druk hoe meer tijd je over houdt. Om 10.30 uur worden we met een bus naar de onderkant van de gletsjer gereden. Vandaar uit stappen we op de Ice Explorer, een waanzinnig groot sneeuwvoertuig. Deze brengt ons in 15 minuten tot op de gletsjer. De gletsjer zelf is net zo dik als de lengte van de eifeltoren. Een flinke laag ijs dus. We hebben daar een minuut of 20 rondgelopen (gegleden). En zijn weer netjes terug gebracht naar het beginpunt. Gelijk hebben we de andere bus genomen die ons naar de nieuwste attractie zou brengen, de Skywalk. Deze ligt een minuut of 5 rijden. Op de weg hierheen reden we er al langs. De skywalk is een glazen brug die over de rotsen heen hangt. Wat een knap staaltje werk is dat. En wat een geweldig uitzicht. Het weer zit ons dan ook erg mee. Stralend blauwe lucht en helder. We horen van de werknemers daar, dat ze gisteren eerst 4 uur sneeuw konden ruimen voordat het toegankelijk was voor publiek. Blij dat we vandaag dus zijn geweest. 
Nadat we terug waren, was de ochtend al ruimschoots om. En we moeten nog zo'n 180 km. We rijden eerst maar eens een flink stuk door. Af en toe weer een verkeersopstopping door verschillende viervoeters die staan te poseren voor ons. Maar de echte eerste stop is voor een adembenemend meer. Het Peyto Lake. Het kostte ons wel een sneeuwwandeling naar boven maar dan krijg je ook wel een prachtig zicht op het turquoise meer. Er lag hier echt een pak sneeuw. Daarna door naar het bekendste meer, Lake Louise. Dat blijkt wel, want het is er ontzettend druk. Je staat bij dit meer gelijk aan het water, wat het minder mooi maakt. Maar ook hier staan pijltjes die de weg naar boven aangeven. We weten, vanaf boven is het vaak nog mooier, maar je moet er wel een klim voor over hebben. En bij deze dus niet anders. De tocht enkele is maar 1,8 km maar het lijkt wel of 1,8 km recht naar boven is. Zo stijl! Misschien komt dat ook omdat ook dit wandelpad nog half besneeuwd is en op sommige stukken spekglad. Maar we komen er. En inderdaad, wat een mooi zicht weer. Dezelfde weg weer naar beneden natuurlijk, heel voorzichtig, voordat we vanzelf naar beneden glijden.
Vanaf Lake Louise is het nog een kleine 60 km tot aan Banff. Deze kunnen we rijden over de Icefied Parkway maar besluiten om de Bow Valley Parkway te rijden. Deze loopt er naast. Hier heb je veel meer kans om wild te spotten. Je mag er dan ook maar 60. Hij is overigens wel veel minder druk. Tegen zeven uur arriveren we in Banff. We gaan eerst maar een hapje eten alvorens we doorrijden naar Canmore wat 20 km verder ligt. Moe maar voldaan na een fantastische zonovergoten (koude) dag, checken we vrij laat in.

Morgen staan er verschillende dingen op schema in en rond Banff.

Voor nu weer de groetjes