Het letterlijke hoogtepunt van de reis

Na een iets te korte nacht door blaffende honden en kraaiende hanen, zijn we opgestaan en gaan ontbijten. Om half negen zitten we in de bus en gaan direct de hoogte in. We hebben een hele klim voor de boeg. We hebben genoeg suikers, water en sportdrank ingeslagen. Nu ben ik geen zoetekauw en dus heb ik in deze week al meer op dan in een heel jaar. De eerste stop om even de benen te strekken is bij een traditioneel dorp. Veel klederdracht. Een uitkomst voor de vrouwen iit de groep, want het is precies bij de kleding markt. De plaatslijke economie heeft hier een enorme boost gehad. Een half uur later stoppen we nog even bij de fruit en vers markt. Ook altijd wel even leuk om te zien. We moeten nog een uur of twee voor dat we het park bij de Chimborazo vulkaan binnen rijden. We zitten dan ondertussen al op 4300 meter. Met de bus rijden we 8 km verder om naar 4800 meter te stijgen. Het lijkt wel op een maanlandschap hier. Veel wolken vandaag maar af en toe laat de top van de vulkaan zich even zien. We merken het al goed. We zijn wat licht in het hoofd. Een medereiziger wordt onwel maar gelukkig hebben we een huisarts in de groep. Niet iedereen verdraagt deze hoogte even goed en gaan dan ook niet verder naar de 5000. Eerst nuttigen we in de blokhut onze sandwiches en ik drink als verslaafde nog een cocathee. Dan beginnen we aan onze 1 km lange wandeling voor de laatste 200 meter stijging. We zullen er een uur over gaan doen. Bij elke stap die je maakt snak je naar adem en zit je hart in je keel (jazeker, ook ik heb een hart). Om de paar meter moet je even stoppen en een paar keer goed in en uit ademen. Af en toe een slok drinken en dan gaan we weer. Dit moet je echt op je eigen tempo doen. Uiteindelijk halen we 5000. Blij en voldaan dalen we weer af. Dat gaat een stuk sneller en je merkt direct dat je veel minder last hebt. We gaan verder en dalen weer af naar een iets aangenamere hoogte van 3000 meter. We overnachten in Guamote. Een bergdorp. Vooraf hadden we hier niet echt zin in. Het is een project opgezet door een Belgse die hier zorgt voor jongeren. Langzaam aan heeft ze een hotel opgebouwd om dit project te financieren. Zoals gezegd hadden we hier vooraf geen zin in. Waarschijnlijk een soort hostel of zo iets. Aan de buitenkant zou je dit ook zeggen. Maar eenmaal binnen blijkt het tegendeel. Een mooi opgezet en gerestaureerd hotel. De openhaard brand lekker. Het is hier namelijk koud op deze hoogte. De kamer is prima. Eigenlijk nog wel 1 van de betere hotels hier. De hotels zijn niet echt om over naar huis te schrijven. De jungle overigens wel hoor. Maar we hebben dan ook het nodige vergelijkings materiaal. Zo blijkt elke reis wel weer dat je toch wel verwend raakt. Best erg eigenlijk. Maar we hebben het echt wel naar ons zin hoor. Het eten is hier over het algemeen goed. Een beetje vergelijk met Nederland. Aardappelen, groente, vlees. En heel veel fruit. We krijgen onze nodige vitaminen in ieder geval binnen. Morgen weten we niet echt wat er op het progamma staat. In ieder geval krijgen we een rondleiding van onze Belgische hotelier. Jullie lezen het wel weer.

Wij zijn best bekaf na vandaag en gisteren. Op tijd het mandje in.
De groetjes en voor ons weltrusten